โลหิตจางจากการขาดธาตุเหล็ก พบได้ทั่วไป โดยเฉพาะในหญิงวัยเจริญพันธุ์ โดยพบ 1 คนในจำนวน 5 คน และหญิงตั้งครรภ์ครึ่งหนึ่ง เป็นโลหิตจางจากการขาดธาตุเหล็ก การได้รับธาตุเหล็กจากอาหารไม่เพียงพอ เป็นสาเหตุหนึ่ง

ธาตุเหล็กมีบทบาทสำคัญไม่เพียงแต่จะขนส่งออกซิเจนไปเลี้ยงส่วนต่าง ๆ ของร่างกาย แต่ยังทำให้ขบวนการเผาผลาญในร่างกายดำเนินการต่อเนื่อง ร่างกายต้องการธาตุเหล็กเพื่อสังเคราะห์สารมีชีวิต เช่น สมอง และเม็ดเลือดขาว ดังนั้น การขาดธาตุเหล็ก มีอันตรายมากกว่าการทำให้เป็นโลหิตจาง โดยมีผลเสียมากมายตั้งแต่ทำความเสียหายต่อความสามารถในการเรียนรู้ ลดความต้านทานโรคภัยไข้เจ็บ

หญิงวัยเจริญพันธุ์ มีความต้องการธาตุเหล็กมากกว่าผู้ชาย เนื่องจาก มีการเสียเลือดประจำเดือน มีความต้องการธาตุเหล็กมากขึ้นเมื่อตั้งครรภ์ และการเสียเลือดจากการคลอดบุตร เด็กหญิงวัยรุ่นก็เป็นกลุ่มเสี่ยง เนื่องจาก ระมัดระวังเรื่อง “น้ำหนักตัว” โดยบริโภคอาหารที่ลดจำนวนเนื้อสัตว์ลง ในช่วงชีวิตที่ต้องการธาตุเหล็กเพิ่มขึ้น

หญิงตั้งครรภ์ที่มีภาวะโลหิตจางจากการขาดธาตุเหล็ก มีโอกาสเสี่ยงในการแท้ง คลอดก่อนกำหนด คลอดทารกที่มีน้ำหนักต่ำกว่าเกณฑ์ (ต่ำกว่า 2,500 กรัม) และทารกมีโอกาสเสี่ยงในการเป็นโลหิตจากจางการขาดธาตุเหล็ก และถ้าไม่ได้รับการแก้ไขภายในอายุ 2 ขวบปีแรก จะมีการพัฒนาสมองไม่เต็มศักยภาพ และไม่มาแก้ไขให้คืนมาได้อีกเลย

ดังนั้น จึงควรมีมาตรการเสริมธาตุเหล็ก สัปดาห์ละ 1 ครั้ง และส่งเสริมให้มีการบริโภคอาหารที่อุดมด้วยธาตุเหล็ก เช่น เนื้อสัตว์ต่าง ๆ ตับ เลือด และผักใบเขียวเข้ม เพื่อสร้างแม่ให้มีธาตุเหล็กเพียงพอ เพื่อทารกที่เกิดมามีธาตุเหล็กเพียงพอ มีการพัฒนาสมองอย่างเต็มศักยภาพ เป็นทรัพยากรที่มีคุณค่าของชาติไทยต่อไป