ตำนานเทศกาลสงกรานต์ของชาติ ซึ่งคนไทยปฏิบัติในประเพณีนี้มาช้านาน เมื่อได้ศึกษาถึงสาระโดยละเอียดแล้วก็จะทราบว่า ตัวละครที่สำคัญนั่นคือ ธรรมบาลกุมารก็ถือ กำเนิดเกิดจากการบนบานของพ่อแม่นั่นเอง นั่นคือว่า พ่อแม่ทำพิธีบนบานขอบุตรกับต้นไทร จึงไปทำพิธีบนบานของบุตรกับรุกขเทดาต้นไทร ปรากฏว่า ได้ผลถือกำเนิดเกิดมา ตั้งชื่อให้ว่า ธรรมบาลกุมาร ซึ่งถ้าเราคิดดูแล้ว ก็รู้ว่า เป็นธรรมชาติของมนุษย์ที่เชื่อบุญเชื่อกรรม ถ้าทำบุญ ทำกรรมดีเทวดาก็โปรดปราน เรียกว่า เป็นที่รักของเทวดา เมื่อเทวดาโปรดปราน จึงประทานบุตรให้ตามที่บนบานไว้ นี่เป็นเหตุเป็นผล ถ้ามนุษย์ทำไม่ดี เทวดาก็ไม่โปรด อย่าว่าแต่เทวดาเลย ผีก้ไม่อยากยุ่งเกี่ยวด้วย ก็มีแต่จะลงโทษด้วยการให้ฝันร้ายให้มีเรื่องราวคาวโลกีย์ เป็นต้น

ตำนานการบนบานของบุตรนี้มีให้ได้ยินบ่อย ๆ เหตุการณ์บนบานนี้เกิดขึ้นได้อย่างคาดไม่ถึง มูลเหตุ คือ มีนักเลงสุราข้างบ้านพูดจาเย้ยหยันท่านเศรษฐีที่มีแต่เงิน ฐานะมั่งคั่ง แต่ไม่มีบุตรเป็นโมฆะบุตร ไม่มีเชื้อไม่มีหน่อแตกเหล่าแตกกอ สูญพันธ์มนุษย์ เป็นผู้เพาะพันธุ์ให้ใครไม่ได้ แถมนักเลงสุรายังรู้ไปถึงนรกสวรรค์เลยว่า คนที่แต่งงานแล้วไม่มีบุตร นั่นตกนรกแล้ว ไปดูเลยที่นรกขุมปุตตะ ตามที่ผู้รู้กล่าวไว้น่าฟังว่า การที่นักเลงสุตราว่า เราเป็นเศรษฐีไม่มีบุตรนั้นจริง จึงหาวิธีได้บุตรไว้สืบสกุลบ้าง ก็บวงสรวง บนบานขอบุตรกับพระอาทิตย์ พระจันทร์ ตั้งอธิษฐานขอบุตรถึงสามปี แต่ก็ไม่สมปรารถนา จนในปีหนึ่งเมื่อถึงฤดูคิมหันต์จิตมาส (เดือน ๔) คนทั้งหลายมีการละเล่นรื่นเริงกันทั่วชมพูทวีป เศรษฐีจึงพาบริวารไปยังต้นไทรริมน้ำ เอาข้าวสารล้างน้ำเจ็ดครั้งแล้วหุงบูชารุกขเทวดา ณ ต้นไทรนั้น พร้อมด้วยสูปพยัญชนะ (ข้าวและแกง) ประโคมด้วยเครื่องดนตรีดุริยางค์ ตั้งจิตอธิษฐานของบุตรต่อรุกขเทวดา ต่อมาธรรมบาลกุมารได้ลงมาปฏิสนธิในครรภ์ภรรยาเศรษฐี เมื่อคลอดแล้วได้ชื่อว่า “ธรรมบาลกุมาร” สองเศรษฐีดีใจเหลือเกิน จึงปลูกปราสาทอยู่ใกล้กับต้นไทรริมน้ำ เมื่อเจริญวัยได้เรียนรู้ศิลปศาสตร์ประเภทต่าง ๆ จนเจนจบภาษาของสัตว์นานาชนิด โดยเฉพาะรู้ภาษานกตั้งแต่อายุ ๗ ขวบ มีความเก่งกาจสามารถเพียงไรนั้น คิดดู แต่ว่า กล้ารับคำท้าทายปัญหา ๓ ราศีกับพราหมณ์อาวุโสมีชื่อเสียงระบือกล้องในชมพูทวีปนามว่า กบิลพรหม